تمدن مصدر عربي از باب تفعل و اسم مصدر فارسي است ؛ تعريف تمدن در فرهنگ عميد چنين آمده است : “شهرنشين شدن، خوي شهري برگزيدن و با اخلاق مردم شهر آشنا شدن، همكاري مردم با يكديگر در امور زندگاني و فراهم ساختن اسباب ترقي و آسايش خود .” علامه دهخدا در مورد معنی تمدن مي نويسد : “تخلق به اخلاق اهل شهر و انتقال از خشونت و جهل به حالت ظرافت و انس و معرفت” ؛ ولي با توجه به ديگر لغت نامه ها، تمدن را به “در شهر بود باش كردن و انتظام شهر نمودن و اجتماع اهل حرفه” ، “اقامت در شهر”، “شهرنشيني” و “مجازا تربيت و ادب” معني كرده است .