فراگیر شدن ویروس زیکا و تولد نوزادان بیمار، این سؤال را پیش آورده که اصلاً زیکا چیست؟
به نقل از سایت «د لوکال»، زیکا نخستین بار سال ۱۹۴۷ در یک میمون در اوگاندا پیدا شد. اسم آن هم از جنگلی گرفته شده که میمون بیمار در آن دیده شد. سازمان بهداشت جهانی می‌گوید این ویروس در عرض تنها چند سال در اوگاندا و تانزانیا از میمون‌ها به آدم‌ها منتقل شده است. عامل اصلی انتقال هم نیش پشه «آئدس» است.
در ۷۰ تا ۸۰ درصد موارد، بیمار اصلاً متوجه بیماری‌اش نمی‌شود. علامت‌های آن مثل سرماخوردگی ملایم است؛ سر درد، درد عضلانی و مفاصل و تب ملایم به دنبال دارد و ممکن است بدن بیمار جوش بزند. این علایم بین ۲ تا ۷ روز ادامه دارند.
اما این ویروس می‌تواند ۲ مشکل جدی به وجود بیاورد. یکی ایجاد بیماری میکروسفالی (کوچک بودن مغز) در نوزادانی است که مادر آن‌ها موقع بارداری زیکا گرفته‌اند. البته محققان هنوز نتوانسته‌اند به طور دقیق رابطه بین این ۲ عارضه را مشخص کنند.
دومی هم سندروم «گیلن باره» است که در آن، سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی حمله می‌کند و سبب ضعیف شدن بدن و گاهی فلج می‌شود. اگرچه اغلب بیماران آن بهبود می‌یابند اما این سندروم گاهی می‌تواند کشنده باشد.
زیکا واکسن خاصی ندارد و توصیه می‌شود با دور ماندن از نیش پشه و عفونت زدایی در مناطقی که آب‌های راکد به تخم گذاری پشه‌ها کمک می‌کند، از ابتلا به آن جلوگیری شود.
به دنبال اپیدمی اخیر، موارد ابتلا به میکروسفالی در نوزادها از حدود ۱۶۳ مورد در سال در برزیل به ۳ هزار و ۸۹۳ مورد رسیده است. این کشور بزرگ‌ترین مرکز شیوع زیکا در ماه‌های اخیر بوده است.
