۸ سال پیش ظهور پدیده ای از جنوبی ترین نقطه ایران، فوتبال ایران را متحیر کرد. بازیکنی که در تیم راه آهن آنقدر درخشید که چشم ها را به خود خیره کرد. کاشته های پای چپش خیلی زود ورد زبان عام و خاص شد، به تیم ملی رسید و زننده یکی از ۳ گل تیم ملی ایران در بازی هیجان انگیز مقابل برزیل بود. دوران خوش او اما زود به پایان رسید، دست و پاهایش برای بقا استیل آذین به ثمر ننشست و با نابودی آن تیم پرستاره او نیز مسیر نزولی در پیش گرفت. انتخاب های اشتباه امانش را برید و حالا کار به جایی رسیده که فوتبالش را در لیگ عراق ادامه می دهد.
حرف از میلاد زنیدپور است، بازیکنی که آرزوهای زیادی در فوتبال ایران داشت اما به هیچ کدام از رویاهایش دست پیدا نکرد. خودش می گوید فقط ۲۸ سال دارد و حالا حالاها می خواهد فوتبال بازی کند اما شاید دیگر حالا زمان مناسبی برای بازگشت به روزهای اوج او نباشد.
با میلاد زنیدپور که این روزها در تیم نادی اربیل عراق توپ می زند و تاکنون ۵ پاس گل و یک گل برای تیمش عایدی داشته، را می خوانید:
*خبر حضورت در لیگ عراق شوک آور بود، چرا عراق؟
چون از فوتبال ایران دلزده شده ام. در ایران دیگر هیچ جایی برای پیشرفت نیست. آنجا فقط ۳۰ درصد با مسائل فنی می توانی موفق باشی، بقیه اش همه رابطه است و بس. باور کن لیگ عراق به جز امکانات از هرنظر نسبت به ایران بهتر است.
*می شود بگویی چه چیزی در عراق دلت را برده است؟
شرایط خوب، احترام به بازیکن، شایسته سالاری، مبلغ قرارداد خوب. حداقل خیالم راحت است اینجا تمام مبلغی که قرارداد بسته ام، دریافت می کنم. از همه مهمتر من در شهری هستم که مانند دوبی است و بسیار زیبا است. اینجا خانواده ام راحت هستند و تازه معنای زندگی کردن را فهمیده ام!
*فکر نمی کنی با حضور در عراق به روند نزولی ات ادامه دهی؟
هرگز اینطور نیست. چرا فکر می کنی لیگ عراق از لیگ ایران کیفیت پایین تری دارد؟ باور کن از لیگ ما شرایطش بهتر است. من هم کار خودم را می کنم. همین حالا برای نادی اربیل ۵ پاس گل داده ام و یک گل زده ام. ضمن اینکه اکنون اکثر ملی پوشان فوتبال ایران به لیگ این کشور برگشته اند و کیفیت لیگ را بالا برده اند.
*تیم نادی اربیل بازیکن عراقی مشهوری هم دارد؟
ما دوبازیکن تیم امید عراق به نام های محمدجفال و نیاز محمد داریم. دروازه بان تیممان هم سرهنگ است که با تیم ملی عراق در جام ملت های آسیای ۲۰۰۷ قهرمان شد. او کاپیتان هم هست. من که از شرایطم در اینجا راضی هستم.
*با این شرایط زمان خداحافظی ات از فوتبال نزدیک است دیگر؟
چرا این حرف را می زنی؟ من فقط ۲۸ سال سن دارم و حالا حالاها می خواهم بازی کنم. هرگز آخر فوتبالم نیست.
*یعنی می خواهی به ایران برگردی؟
واقعا دیگر دوست ندارم به ایران برگردم. تا وقتی شرایطم در عراق خوب باشد در این تیم می مانم. می خواهم ادامه فوتبالم را در خارج از ایران ادامه دهم.
*حالا که اینقدر برای بازی در عراق مصمم هستی، آیا این کشور امنیت دارد؟
متاسفانه خبرهایی که درباره عراق در رسانه ها منتشر می شود، اصلا درست نیست. در عراق فقط شهر کرکوک که در نردیکی مرز سوریه است ناامن است و امنیت سایر مناطق تایید شده است. در اربیل هم که اوضاع از همه جهت بهتر است.
*داعشی ها را ندیده ای؟
(باخنده) نه بابا، داعشی کجا بود. همه چیز خوب است.
*خانواده ات را هم همراه خود برده ای؟
بله، خانواده ام همیشه با من هستند.
* راستی، این روزها کرار در ایران حاشیه های زیادی پیدا کرده، توکه در کشور او هستی، محبوبیت کرار در عراق چقدر است؟
خیلی زیاد. کرار بازیکن بزرگ و باتجربه عراقی ها است و خیلی دوستش دارند. او ۱۰ سال است فوتبال بازی می کند و عراقی ها واقعا دوستش دارند. کرار آدم بدی نیست اما نباید سر به سرش بگذارند.
*حرف خاصی باقی نمانده؟
تاکید می کنم که واقعا دوست ندارم دیگر در ایران فوتبالم را ادامه دهم. وقتی در کشور خودم به چشم دیدم که آدم ها سرنوشت بازیکنان را رقم می زنند، نه استعدادها به این نتیجه رسیدم.
