دعای عرفه
دعای امام حسین در روز عرفه عنوان دعایی است مفصل و مشتمل بر تمام مطالب دنیا و آخرت که در روز عرفه و در صحرای عرفات (در ۲۰ کیلومتری مکه)توسط وی و همراهانش در بیرون خیمه‌ها خوانده شد. این دعای نسبتا طولانی از اعمال مهم شیعیان در روز عرفه است که پس از نماز ظهر و عصر تا غروب خوانده می‌شود. این دعا توسط بشر و بشیر فرزندان غالب اسدی نقل شده است.
در ایران دعای عرفه با حضور هزاران نفر در مناطق مختلفی از مساجد، دانشگا ها، امام زادگان و همچنین مناطق عملیاتی جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و همچنین سفارت خانه های ایران در خارج از کشور برگزار می‌گردد.
کتابشناسی
این دعا یکی از طولانی ترین ادعیه شیعیان است و مضامین متعددی در آن بیان شدهاست بدین جهت مقالات و کتب متعددی در طول تاریخ در شرح این دعا به نگارش در آمده است و توسط افراد مختلفی (از جمله محمدتقی جعفری ومهدی الهی قمشه‌ای)ترجمه شده است.
بخشی از دعای عرفه
َﻟْﺤَ ﻤْ ﺪُ ﻟِﻠ ِ ّﻪ اﻟﱠﺬى ﻟ َ َﻴْﺲ ﻟِﻘَﻀﺂﺋ ِ ِﻪ داﻓ ٌ ِﻊ وَﻻ ﻟِﻌَﻄﺎﺋ ِ ِﻪ ﻣﺎﻧ ٌ ِﻊ وَﻻ آَﺼُﻨْﻌ ِ ِﻪ
ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺎص ﺧﺪاﻳﻰ اﺳﺖ آﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮاى ﻗﻀﺎ و ﺣﻜﻤﺶ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮى و ﻧﻪ ﺑﺮاى ﻋﻄﺎ و ﺑﺨﺸﺸﺶ ﻣﺎﻧﻌﻰ و ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺳﺎﺧﺘﻪ اش
ﺻُ ﻨْ ﻊُ ﺻﺎﻧ ٍ ِﻊ و َ َهُﻮ اﻟْﺠَ ﻮ ا دُ اﻟْﻮاﺳِ ﻊُ ﻓَﻄ ََﺮ ا َ َﺟْﻨﺎس اﻟْﺒَﺪاﺋ ِ ِﻊ واَﺗْﻘ َ َﻦ
ﺳﺎﺧﺘﻪ هﻴﭻ ﺳﺎزﻧﺪﻩ اى و او اﺳﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ وﺳﻌﺖ دﻩ آﻪ ﺁﻓﺮﻳﺪ اﻧﻮاع ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﭘﺪﻳﺪﻩ هﺎ را و
ﺑِﺤِﻜْﻤَﺘ ِ ِﻪ اﻟﺼﱠﻨﺎﺋ َ ِﻊ ﻻ ﺗَﺨْﻔﻰ ﻋَﻠ ِ َﻴْﻪ اﻟﻄﱠﻼﻳِ ﻊُ وَﻻ ﺗَ ﻀ ﻴ ﻊُ ﻋِﻨْﺪَ ﻩُ اﻟْﻮَداﺋِ ﻊُ
ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﻜﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت را ﻃﻼﻳﻪ هﺎ(ى ﻋﺎﻟﻢ وﺟﻮد) ﺑﺮ او ﻣﺨﻔﻰ ﻧﻴﺴﺖ و اﻣﺎﻧﺘﻬﺎ در ﻧﺰد او ﺿﺎﻳﻊ ﻧﺸﻮد
