ذکر کثیر آن است که دل و زبان و تمام اعضا و جوارح انسان ذاکر باشد . کسی که ذاکر شد عمل می کند هرآنچه را که خدا امر کرده و ترک می کند هرآنچه را که خدا نهی کرده و اینجاست که او واجد مقام بندگی خدا می شود ، مقامی که پیغمبر اکرم (ص) به آن افتخار می کند . پس ذاکر کسی است که به یاد خدا باشد و غیر خدا را فراموش کند . ذاکر خود را در حضور حق می بیند . کسی که خود را در حضور حق دید ، مرتکب معصیت نمی شود . معصیت زمانی انجام می شود که انسان از یاد خدا غافل باشد .